Voor veel academici heeft aansluiting bij kleine, onafhankelijke organisaties grote voordelen. Platte collectieve organisaties met weinig vast omlijnde procedures bevorderen de creativiteit en geven gelegenheid om innovatieve en risicovolle onderzoeksprojecten en onderwijsvormen te bedenken en toe te passen.
Deze kenmerken gelden heel duidelijk voor Stichting Wetenschap Balans. De stichting heeft een brede, maar duidelijke agenda: ontwikkelen van praktijkgericht onderzoek en onderwijs van de hoogste kwaliteit ten behoeve van welzijn en inclusie van ouderen. Binnen dit kader kan ieder onderwerp opgepakt worden dat levensvatbaar is, wat wil zeggen: gefinancierd kan worden. Er is openheid om samen te werken met iedere partij die bijdraagt aan de agenda. Bij de medewerkers en het aangesloten uitgebreide netwerk is veel deskundigheid aanwezig. Procedures worden gevormd door de medewerkers en niet andersom.
Michael Echteld bijvoorbeeld, die sinds 1990 onafgebroken in een academische omgeving heeft gewerkt, heeft bij Stichting Wetenschap Balans de gelegenheid om één van zijn expertisegebieden—kwetsbaarheid—praktisch gestalte te geven door mee te werken aan het ontwikkelen van een instrument voor de detectie van ouderen met dreigend functieverlies in de eerstelijnszorg. Bij Stichting Wetenschap Balans heeft hij ook een voorstel geschreven rond een ander expertisegebied, namelijk kwaliteit van leven bij ouderen met een verstandelijke beperking en een levensbedreigende aandoening. De vrijheid van denken en handelen ervaart hij als een verademing.
Velen zullen de universiteit of het universitair medisch centrum ideaal vinden voor het ontwikkelen en uitvoeren van onderzoek en onderwijs van de hoogste kwaliteit. De academische vrijheid—het vergroten van de kennis los van alle andere belangen—biedt immers de ruimte om alle onderwerpen die van belang zijn te kiezen en in daarmee zo diep te gaan als nodig is.
Dit is echter maar ten dele waar. Het klimaat in de universiteit is niet voor alle onderzoekers bevorderlijk. Vaak is er sprake van een sterke hiërarchische leiderschapsstructuur die weliswaar richting geeft, maar individuele expressie inperkt. Niet altijd is de traditionele academische omgeving daarom een broedplaats van innovatieve ideeën.
Stichting Wetenschap Balans is voor veel academici een aantrekkelijke optie. Je kunt geheel of gedeeltelijk (bijvoorbeeld naast je huidige parttime baan) eigen onderzoek ontwikkelen, samen met anderen. Het is een ideaal platform voor academici die zich willen en durven opstellen als ‘academische ZZP-ers’ om gezamenlijk innovatieve projecten en onderwijs te ontwikkelen die elders moeilijk van de grond kunnen komen.
